شیخ الطائفه در کتاب " غیبت " میفرماید : سخن ما در اثبات غیبت حضرت امام زمان (ع) به دو طریق است : نخست اینکه میگوئیم : چون ثابت شده که باید امام در هر حال وجود داشته باشد و مردم هم که معصوم نیستند نمیتوانند در هیچ زمانی از وجود رئیسی (که امور دنیا و آخرت آنها را اصلاح کند) بی نیاز باشند و این رئیس نیز حتماً باید معصوم باشد، علی هذا این رئیس یا آشکار و در دسترس مردم است و یا غائب و از نظر ها پنهان میباشد. زیرا میدانیم کسانی که مردم آنها را امام میدانند (مانند خلفا که اهل سنت آنها را اولو الامر و امام و جانشین پیغمبر میدانند) یقین به عصمت آنها نداریم ، بلکه ظاهر افعال و احوال آنها منافی عصمت است ، پس به یقین خواهیم دانست که امام معصوم ، غائب و از نظر ها پنهان میباشد.
و چون قطع داریم عقیدۀ فرقه ها کیسانیه و ناووسیه و فطحیه و واقفیه و غیر هم نسبت به شخصی که او را امام غائب میدانند ، باطل است ؛ یقین حاصل میکنیم که امامت فرزند امام حسن عسکری (ع) و غیبت و ولادت آنحضرت صحیح است و با ثبوت این موضوع دیگر برای اثبات ولادت و علت غیبتش محتاج بحث و گفتگوی بیشتر نیستیم مضافاً با این که میدانیم نقطه حقی در میان امت اسلام هست ، و جایز نیست که از میان آنها خارج باشد.
طیق دوم اینکه : میگوئیم گفتگو دربارۀ غیبت فرزند امام حسن عسکری (ع) متفرع بر ثبوت آنحضرت است.پس اگر مخالف ما تسلیم عقیدۀ ما شود و با قبول امامت حضرت ،از علت غیبتش پرسش نماید باید پاسخ آن را از خود او خواست و اگر امامت آنحضرت را نمیپذیرد ، پرسش وی از علت غیبت بی مورد خواهد بود.
هر گاه دربارۀ ثبوت امامت آن سرور با ما گفتگو کنند خواهیم گفت که : در جای خود با دلیل های قانع کننده ثابت شده که : واجب است در همه احوال و اعصار، امام در میان مردمی که معصوم نمیباشند و مکلف به تکالیف شرعی هستند وجود داشته باشد ، و هم ثابت شده که یکی از شرائط امام قطعی بودن عصمت اوست و گفتیم که حق از میان امت اسلام بیرون نمیرود.
بعد از ذکر این مقدمات میگوئیم : مسلمانان در اعتقاد به وجود امام به چند گروه تقسیم میشوند :
گروهی عقیده دارند که امامی در میان مردم وجود ندارد.ولی به نظر ما دلیلی که لزوم وجود امام را در هر حال و زمانی ثابت مینمود ، این عقیده را فاسد میگرداند.
دستۀ دیگر کسانی را امام میدانند که عصمت آنها قطعی نیست . این عقیده نیز با اعتقاد ما که گفتیم باید قطع به عصمت داشته باشیم ، باطل میشود. مضافاً به اینکه کردار ظاهری و احوال امام آنها نیز با مقام عصمت منافات دارد. پس گفتگو دربارۀ موضوعیکه ما بالبداه علم به خلاف آن داریم ، بی مورد است.
دستۀ دیگر کیسانیه هستند که معتقد به امامت محمد بن الحنفیه میباشند.ناووسیه نیز عقیده دارند که امام جعفر صادق (ع) رحلت نکرده و (امام آخر الزمان اوست) فرقۀ واقفیه هم بعد از رحلت حضرت موسی بن جعفر (ع) کسی را امام نمیدانند و میگویند : آنحضرت نمرده است.
سخن مدیر