به طور کلی علماء شیعه در بحث عقاید که به آن "علم کلام" میگویند،هنگام اثبات امامت ائمه دوازده گانۀ ما نخست از اثبات وجود خدا و یگانگی و صفات ثبوتّیه و سلبیّۀ ذات بی زوال او و عدل الهی که هر فعلی از خداوند صادر شود موافق حکمت و از روی مصلحت است،شروع نموده،انگاه با اثبات نبوت که رابطه بین خلق و خالق و شخص پیامبر فردی ممتاز از نوع بشر است،پرداخته و بعد از تکمیل این سه مرحله نوبت به بحث امامت میرسد.
سپس در بحث امامت با ادلّۀ عقلی که لزوم نصب یک رءیس عالی از طرف خداون برای ادارۀ امور بندگان است،تا حافظ تکلیف بندگان و مبیّن قرآن و مفسّر قوانین موضوعه خاتم انبیاء پیغمبر اسلام (ص)باشد،گفتگو نموده و از آن پس با دلیل نقلی از قرآن مجید روایات متواتر از شخص پیغمبر اکرم که مورد اتفاق و قبول فرق مسلمین است اثبات میکنند که این رءیس عالی و حافظ تکلیف و مبیّن قرآن و مفسّر قوانین اسلام بعد از پیغمبر اکرم (ص) شخص امیرالمومنین علی (ع) است که در علم فقه و تقوی و فضیلت و شجاعت و سابقه ایمان و اسلام و تمام سجایای حمیده و اوصاف ملکوتی از کلیۀ مسلمانان برتر و والاتر بود.
به همین دلیل نیز خداون در غدیر خم به پیغمبرش دستور داد که علی (ع) را به جانشینی خود برگزیند و منصب خلافت بلافصل و امامت و زمامداری آنحضرت را به عموم صحابه و مسلمانان حاضر که از سفر حج مراجعت میکردند،اعلام دارد و نیز به همین دلیل ثابت میکنند که هر امامی باید امام بعد از خود را تعیین کند،و بدینگونه امامت هر یک از ائمه دین ثابت میگردد،زیرا تمام علمای دوست و دشمن معاصر آنها آن دوات مقدسّه را در تمام ملکات نفسانی و فضاءل انسانی و مقامات علمی و عملی میستودند و با اصلت و نجابت و شخصیت بزرگ آنها معترف بودن و در احادیث شیعه و سنی وارد است که پیغمبر فرمود:"امامان بعد از من دوازده تن میباشند که همه از قریش و خاندان من هستند!"
در این باره از همان قرون اولیه اسلام تاکنون بحث ها و گفتگوه و مناظره ها شده و در پیرامون آن کتاب ها تالیف و تصنیف گردیده،علماء و متکلّمین ما نیز با استفاده از ادلۀ عقلی و نقلی در کتب کلامی حق مطلب را ادا کرده و موضوع خلافت بلافصل امیرالمومنین علی (ع) و امامت اءمه دوازده گانه را مانند آفتاب نیمروز ثابت نموده اند.
سخن مدیر